Όταν βάζουμε στα άτομα ταμπέλες με αρνητικούς χαρακτηρισμούς, τις περισσότερες φορές νιώθουν ότι δεν περιμένουμε από αυτά να αλλάξουν ή να βελτιωθούν.
Οι ταμπέλες δυστυχώς είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, που δυστυχώς μας βγαίνει πολύ αυθόρμητα Οι ταμπέλες που βάζουμε στα παιδιά, είναι επειδή κυρίως επικεντρωνόμαστε στη συμπεριφορά του παιδιού και όχι στο να κοιτάξουμε τι εμείς κάνουμε λάθος και πυροδοτούμε αυτή την αντίδραση του παιδιού. Πολύ σημαντικό είναι να κοιτάξουμε τι θέλει να μας πει λεκτικοποιώντας τη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Αν το βρούμε αυτό, το 50% της δουλειάς έχει ήδη γίνει!! Μην ξεχνάτε ότι εμείς οι γονείς ευθυνόμαστε για τις όποιες αντιδράσεις των παιδιών μας!
Η παραπάνω συμπεριφορά έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά να υιοθετούν τα επίθετα που τους έχουν κολλήσει οι γονείς και συμπεριφέρονται με βάση αυτά κάνοντας την ένταση στην οικογένεια πολύ μεγαλύτερη.
Οι ταμπέλες πολλές φορές είναι τόσο «βαριές» που δεν μπορούμε να τις σηκώσουμε, που επηρεάζουν την διάθεση μας, αλλά και τη διάθεση του άλλου απέναντι μας, που μας κάνουν να αισθανόμαστε την ανάγκη να τις επαληθεύουμε σε κάθε ευκαιρία με κάθε μας συμπεριφορά και που νοιώθουμε πως δεν μπορούμε να τις ξεφορτωθούμε όσο και αν προσπαθήσουμε …
Το καλό παιδί είναι υποχρεωμένο να είναι πάντα καλό, επομένως δεν μπορεί να εκφράσει τις πλευρές του που δεν ταιριάζουν με το πρότυπο αυτό. Αν για παράδειγμα, κάποια φορά κάνει μια σκανταλιά ή πάρει έναν κακό βαθμό, τότε θα νιώσει τεράστια ενοχή και θα πληγεί η αυτοεκτίμησή του.
Οι ταμπέλες θέτουν περιορισμούς.
Μας βάζουν σε κουτάκια και αυτόματα μας καθοδηγούν στο να συμπεράνουμε τι μπορούμε να κάνουμε και τι όχι. Αυτό που ξεκινάει αρχικά ως έπαινος και θετική ενθάρρυνση γρήγορα γίνεται μία μόνιμη ταμπέλα η οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να την αποτινάξεις.
Όταν θα εμπεδώσουμε ότι ανεξάρτητα από την ηλικία τα παιδιά μας, είναι παιδιά και πίσω από τις συμπεριφορές τους κρύβονται οι πραγματικές τους ανάγκες, τότε θα βελτιωθεί και η επικοινωνία μας μαζί τους. Εμείς ως ενήλικες ο ρόλος μας δεν είναι να χαρακτηρίσουμε τη συμπεριφορά του παιδιού, αλλά να της “βάλουμε λόγια”, αποκωδικοποιώντας την και βρίσκοντας τι προσπαθεί να μας πει το παιδί μας.
Όταν θα καταλάβουμε ότι ΔΕΝ υπάρχουν χειριστικά παιδιά, αλλά παιδιά που εκφράζουν ανάγκες και ότι το παιχνίδι στην οικογένεια παίζεται ισότιμα και όχι εκφοβιστικά, με γονείς που ασκούν εξουσία στα παιδιά τους, τότε θα αρχίζουμε να μεγαλώνουμε ευτυχισμένους και ισορροπημένους αυριανούς ενήλικες.
Όσο συνεχίζουμε και στηρίζουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο εξουσίας, τόσο θα νιώθουμε ότι χάνουμε το παιχνίδι και θα προσπαθούμε να επιβληθούμε περισσότερο! Τα παιδιά μας σε όποια ηλικία και να είναι το μόνο που έχουν ανάγκη, είναι γονείς που να μπορούν να αποκωδικοποιούν την συμπεριφορά τους και να λεκτικοποιούν τις ανάγκες τους. Όταν ένα 2χρονο παιδί αλλάζει συμπεριφορά ή είναι “άτακτο”, δε σημαίνει ότι είναι κακομαθημένο, αλλά ότι προσπαθεί να μας επικοινωνήσει μία ανάγκη του. Συνεπώς δεν έχει νόημα να του βάλουμε όρια, αλλά να δούμε τι είναι αυτό που αντιμετωπίζει και πώς μπορούμε να το βοηθήσουμε. Η εξουσία είναι η εύκολη λύση! Είναι όμως βοηθητική μακροπρόθεσμα ή αντίθετα όταν φτάσουν στην εφηβεία θα γίνει η έκρηξη;;
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιδιά και οι έφηβοι, δεν έχουν σαφή εικόνα για τον εαυτό τους , πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο πώς απευθυνόμαστε στα παιδιά μας, γιατί τα λόγια μένουν βαθιά χαραγμένα στις ψυχές τους και συνεπώς με την ενηλικίωση τους, θα νιώθουν ότι δεν είναι αρκετά καλοί με ό,τι κι αν καταπιάνονται. Θα έχουν υιοθετήσει μια εικόνα που δεν θα ανταποκρίνεται σε αυτό που είναι πραγματικά, αλλά ουσιαστικά αυτή η φωνή που θα τα λέει αυτά είναι η μητέρα ή ο πατέρας, ενώ η δικιά τους φωνή ούτε που θα ακούγεται, θα έχει μπει στο αθόρυβο, δεν ξέρουν ακριβώς ποιοι είναι. Αν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί περνούν στο παιδί την εικόνα ότι είναι τεμπέλικο, τότε το παιδί πείθεται ότι πραγματικά ισχύει αυτό, οπότε φέρεται αναλόγως.
Βάλτε θετικές “ταμπέλες” στα παιδιά
Ο κάθε άνθρωπος, ειδικά τα παιδιά, θέλει να ακούει τις θετικές ταμπέλες και να ανταποκρίνεται θετικά σε αυτές. Έτσι, εάν και οι δυο γονείς για 4-5 μέρες βάζετε μόνο θετικές ταμπέλες, χωρίς να πετάξετε σε κάποια στιγμή έντασης ή κούρασης μια αρνητική ταμπέλα, σας δίνω το λόγο μου πως μέσα σε 4-5 μέρες τα παιδιά σας θα αλλάξουν συμπεριφορά. Δοκιμάστε το λοιπόν!
